Fake it 'till you make it

 

Tyd gaan net te vinnig verby. Die eerste week van Mei is teen topversnelling by ons verby. Die meeste van ons bevind ons in lewensfases waar dit ongelooflik druk gaan en waar een dag soos water in ‘n volgende een invloei en voor ek my weer kan kry vra ek vir myself: Gaan ek dan nooit tyd kry om net te lewe nie?

Hoeveel keer sê ons nie in ons konteks vir onsself woorde soos “fake it ‘till you make it” nie? Ek beleef self elke nou en dan dat dit voel asof die druk van alle kante af dit vir my amper onmoontlik maak om asem te haal, en tog hou ons aan en druk ons deur al voel dit nie aldag of ons kan nie. Ek dink dikwels dat ‘n mens soms geen ander keuse het as om maar soos die eendjie op die dam te wees nie. Van buite af lyk alles heel rustig en onder beheer, maar onder die oppervlak skop die eendjie om lewe en dood om voor te bly. 

Om te sê “fake it ‘till you make it” kan op meer as een manier verstaan word.

Aan die een kant is dit maar net so dat jy soms hoegenaamd geen ander keuse het as om maar net uit te hou en aan te hou nie. Jy kan eenvoudig nie nou uit die omstandighede of situasie kom nie en daarom is daar geen ander opsie as om maar net te wag tot die situasie opklaar nie.

Aan die ander kant kan mens weer sê dat dit vals is om so te lewe, want dan gee jy voor dat dinge onder beheer is terwyl dit glad nie is nie. As jy so lewe impliseer dit dat jy nie eg is nie en dat jy nie erken dat jy broos en kwesbaar voel en dat dinge soms vir jou te veel word nie. So dink mense dan dat jy die druk kan hanteer en op ‘n dag stort jy in duie en die mense in jou lewe staan stomverbaas, want jy het dan altyd so goed reggekom met die lewe. En boonop kan jy dan nie eers vir iemand kwaad wees nie, want jy het self gekies om hierdie fasade voor te hou.

Beide bogenoemde reaksies is legitiem, maar daar is ook ‘n derde manier waarop ek “fake it ‘till you make it” kan verstaan.

Dis ‘n benadering wat sê dat ek soms regkom met die lewe en soms nie.
‘n Benadering wat eerlik is daaroor dat dit “OK is om nie OK te wees nie”, maar wat terselfdertyd besef dat die lewe meermale van my die dapper keuse vra om myself letterlik aan die enkels op te trek, my kop op te tel en te sê: “Dit voel nie of ek nog kan nie, maar ek weet ek kan”.
Die eerlikheid om broos en kwesbaar te wees voor God en die mense naaste aan my, om met sagtheid en deernis tussen ander te leef wetende dat hulle waarskynlik ook besig is om soos ek te “fake it ‘till you make it” en om nie my eie frustrasie op ander uit te haal nie.

Dis hier waar ons aan die een kant ons sterk ego’s nodig het wat ons kan help om staande te bly in die wêreld, maar waar ons aan die ander kant onsself in God se arms kan laat inmekaarsak terwyl Hy sag in ons ore fluister:  “Voel julle moeg vir hierdie lewe?  Knak julle knieë onder al die probleme en verantwoordelikhede wat julle moet dra? Kom dan na My toe!  Ja, kom wy jou lewe aan mytoe.  By My sal jy weer die sin van die lewe ontdek.  Kom luister na wat Ek vir jou oor jou lewe wil leer.  (Matteus 11:28 uit Die Boodskap).

Die uitdaging van ‘n dieper pad saam met God is om hierdie twee teenstellende werklikhede saam vas te hou:
waar ek aan die een kant dapper en sterk moet leef, of ek so voel of nie;
en waar ek aan die ander kant kan erken dat ek broos en kwesbaar is en nie altyd kans sien vir al die eise van die lewe nie.

Of soos Johannes Kerkorrel op ‘n dag gesing het:
Ons sit in die son en drink wyn;
Ons survive met ‘n helse lot pyn...
Die paradoks van die lewe op aarde.

Wanneer ek beide hierdie kante vashou ontmoet God my in die middel en kom ek mettertyd agter hoe Hy my leer om hierdie skynbaar teenstellende werklikhede stelselmatig te versoen en te beleef dat daar geen area van my lewe is waar God my nie wil ontmoet nie.

So leer ek mettertyd om met groter ewewig te leef en my nie heeltyd aan net een van die twee kante te bevind nie, maar om te sien hoe die manier hoe ek probeer leef ander hopelik ook help om heler en eerliker en meer geïntegreerd te lewe. Of soos Henri Nouwen dit so mooi stel: Your presence among them as the one who is sent will allow them to catch a glimpse of the real life.
 

Wanneer ek en jy beleef hoe die lewe baie van ons vra, kan ons weet dat ons dikwels sterker is as wat ons voel en dat die manier hoe ons as God se kinders die lewe hanteer ander dalk help om iets van die lewe in oorvloed in uitdagende omstandighede te ervaar.