Ongekarteerde Landskap

Die meeste van ons voel maar effens ongemaklik met emosies, veral waar dit ons broos laat. Die gemaklike, lewegewende emosies is vir niemand ‘n probleem. Dis die ongemaklike, uitdagende emosies waarmee ons dikwels vasval. By Viam Dei praat ons elke nou en dan daaroor dat dit mens niks in die sak bring om op ‘n dieper pad met God weg te skram van ons emosies af nie. Inteendeel, dit verarm ons en bring mee dat ons nie erkenning gee aan een van die groot aspekte van ons bestaan nie.

Die onderwerp van emosies is soos die misterie van die lewe – nie onkenbaar nie, maar juis eindeloos kenbaar. Ons sal nie by die einde daarvan kom nie. Om die rede trek ek ‘n paar lyne wat my op die stadium help binne hierdie ongekarteerde landskap:

• ·        Emosies is net emosies. Moet dit daarom nie te ernstig opneem en daardeur oorweldig word nie. Ek is nie my emosies nie. Daarom moet ek soms teen die rigting van my emosies optree.
  
  
• ·        Terselfdertyd, en paradoksaal teenoor bogenoemde, is my emosies juis een van God se grootste gawes aan my. Telkens waneer ek bepaalde emosies ervaar is dit soos ‘n boodskapper wat my wil bewus maak van wat diep binne in my aan die gebeur is.
  
  
• ·        Dit lyk asof my emosies die sleutel sou kon hou vir die dieper plekke waarheen God my wil neem, sodat ek diep bewus van my interne wêreld kan word en daarmee saam kan beleef hoe God se Gees oor hierdie waters sweef.
  
  
• ·        Wanneer dinge my diep roer en ek word stil daarmee, ontdek ek byna altyd iets van God binne hierdie ervarings. Selfs die swaarder emosies soos verlatenheid, isolasie, woede, vrees en angs (om maar ‘n paar te noem) kan my neem na God se hart as ek net bereid is om in die emosie te gaan sit en te sien wat onder die emosie lê.
  
  
• ·        Ek mag nooit my emosies gebruik as die rede om ander of myself skade te berokken nie. My emosies is veronderstel om as ‘n vlag te funksioneer in my dieper pad met God en nie as ‘n wapen uit my emosionele ongemak uit nie.
  
  
• ·        Alhoewel emosies geweldig sterk ervaar kan word en ons daarom dikwels terugdeins vir sterk emosies en dit probeer vermy, sal my emosies my nie doodmaak nie. Die ding om voor bang te wees is nie die emosie nie, maar die onuitgesorteerde materiaal wat jaar in en jaar uit onder die emosie lê en broei (wat baie van ons liefs ignoreer). Hoe vinniger ek leer om te vra waarom ek ‘n emosie ervaar, hoe vinniger kan ek in die emosies inklim en hoe vinniger kan ek leer om te sien dat daar onder die emosie iets lê waardeur God my sou wou transformeer
  
  
• ·        Wanneer ek my kwesbaarheid verdoof, sê Brené Brown, verdoof ek nie net die emosies wat my kwesbaar laat nie, maar ook al die ander emosies en kan ek binnekort nie meer die lewe geniet of dinge op ‘n diep vlak ervaar nie. God sou my eerder in my kwesbaarheid innooi. Dis juis deur Jesus se algehele kwesbaarheid dat daar vir ons lewe kon kom.

Hoe meer ontvanklik ek is vir die hele spektrum van my emosies en al meer vertroud daarmee raak in my verhuding met die Here, hoe ryker en meer lewegewend word die landskap waarbinne ek lewe, al het ek nie ‘n kaart nie.