Drie Paaie - ons is nie almal op dieselfde pad nie

Baie van ons ken die gedig van Robert Frost

Two roads diverged in a wood,

And sorry I could not travel both

And be one traveler, long I stood

And looked down one as far as I could

To where it bent in the undergrowth.

I shall be telling this with a sigh

Somewhere ages and ages hence:

Two roads diverged in a wood, and I-

I took the one less traveled by,

And that has made all the difference.

Robert Frost praat van twee paaie, maar daar is dalk eerder drie paaie het om van te kies.

Die eerste pad is die pad van om so goed as moontlik na buite te vertoon, van ‘n soeke na en idealisering van mensgemaakte sukses, welvaart en uiterlike weelde. Hierdie pad gaan ongelukkig dikwels gepaard met ‘n innerlike woestyn.

Die tweede pad is die pad waar ek besef dat daar meer aan die lewe behoort te wees, en dit probeer bevredig deur uiterlike godsdientige beoefening. Dit bring tydelike innerlike verligting, maar mettertyd eervaar ek weer die gevoel van dors en droogte.

Die derde pad is die dieper pad van na binne keer, toelaat dat God se Gees my “warts and all” voor die spieël laat staan en werklik begin toelaat dat God my laat bewus word, vernuwe, herskep, transformeer en laat groei. Waar ek nie meer weerstand bied teen dit waarmee God in my lewe wil besig wees nie. Ek word ‘n lewende geskenk van God se liefde in die wêreld.

Op watter pad is jy?