Drieluik II - Sheila Cussons

II

Wat ek die meeste in U aanbid
is hoe U is.
Kyk, ek wou noem en toe noem ek alles.
U gee so vry, U vra so min, u pas
gemeet aan myne.
Hoe hoër ek klim hoe groener die velde,
soeter die die strome, hoe meer U knel.
U buig my reg, U ruk my in lit in
en ek byt op die pyn.
Ek moet net ja! sê en U verras my
hoe meer ek niks daarop verwag nie –
Daar is geen ding in dingigheid
waarmee ek U kan vergelyk nie.
U breek my kundig en hoe meer ek toegee
hoe meer sién ek, laat U my sien –
die hele verskil tussen pyn en vervoering
dít, en dit U.
Want nooit is U hard of ek wíl dit gou,
en dan, my God, hoe oorvloediglik troos U!